Son günlerde herkeste bir köpek dadılığına özenme durumu var. Etraftan 'Çok yoruldum, tükendim, işi gücü bırakıp köpek dadılığı yapacağım. 10 bin lira kazanacağım' gibi sözler duyuyorum. Yine benim insanım bütün işlerin dışarıdan kolay gözüktüğünden yola çıkarak hareket ediyor. Sırf bu bahisleri kapamak için gidip bir günlüğüne köpek dadılığı yaptım. İşin üstadı Cengiz Doğan'la Nişantaşı'nda buluştuk. Köpekleri teslim almadan önce kafamda bir takım sorular olduğunu söyledim. O da seve seve yanıtladı.
İlk köpekleri aldığım anda "Ne zormuş bu!" dedim. Köpeklerin hepsi aynı anda yürümüyor; yürümek istemeyen, kavga eden, sosyalleşmek istemeyen, kalabalık yürümek istemeyen oluyor da oluyor. Yağmuru, çamuru, hepsiyle tek tek ilgilenmesi derken resmen 100 tane bebeğe bakılıyor. Cengiz Doğan, "Evet, dışarıda bahsi geçen rakamlar kazanılıyor belki de ama işin zorluğundan kimse bahsetmiyor" dedi. Durun! Bu işi deneyimleyip iyisiyle kötüsüyle değerlendirmeye geldim...

EGOLU SAHİP, EGOLU KÖPEK
Dört grup çıkıyoruz yola, herkes kendi köpeklerinden sorumlu. En şaşkınlar bana gelmiş gibi sanki, yürümek istemiyorlar. Sahipleri tarafından çok şımartılan köpekler sürü psikolojisinden kesinlikle çok rahatsız. 'Yürümek ne, ben evde mamamı yiyip yatmak istiyorum!' diyor sanki. Havalı türler var, farklı cinste köpeklerle kesinlikle arkadaşlık kurmak istemiyor. Hele ki cins olmayana direkt tepeden bakıyor. 'Hayvan sahibine çeker' dedikleri burada da karşımıza çıkıyor. Çünkü sahip egolu bir bireyse köpekler de egolu oluyor. Egolarını da cins köpekleri sürünün dışına atmaya çalışarak gösteriyor. Buradan şunu anlıyoruz: Bu köpeğin sahibi de insan ayrımcılığı yapıyor(!) Özellikle ilk defa gruba katılan köpekler çok tehlikeli. Çünkü kavga etme ihtimalleri oluyor. Kavga çıkınca diğer köpekler de huzursuz oluyor, hal böyle olunca sağlıklı yürüyüşe devam edemiyoruz.
Çok cüsseli köpekler zorluk çıkartıyor. Sanki grubu ben değil de o gezdiriyor gibi davranıyor. Büyük inatlaşma sonucu parka varıyoruz. Oh be hepsi özgür; deli gibi koşuyor, eğleniyor. Sonuç: Ben bu işi çok sevdim ama zorlukları çok. Aldığın her köpeğin ev anahtarı da sende oluyor. Sahipler işte, sen gidiyorsun evden köpekleri alıyorsun. Yolda köpeğin başına bir şey gelse, kaçsa, kaybolsa, hasta olsa; bunlar hep dadının hanesine eksi yazılıyor. Köpek dadılığının tek iyi bir yanı var; kadın olarak tek başınıza istediğiniz saatte özgürce yürüyebilirsiniz. Laf atan olmaz, yan gözle bakan olmaz; rahatsız etmek ne kelime, 1 km öteden bakanlar gözünü kaçırır o kadar köpeği görünce, şahane iş. Dadılığı başarıyla tamamladım ama ben yazarlığa devam etmek istiyorum.